من و تو با هم در این خاک متولد شدیم. تو وارث تاریخ 2700 ساله شدی و فرهنگ اصیل ایرانی، اما من مجبور به نسیان تاریخ 7000 ساله خود شدم و به من گفتی خرده فرهنگ تا یکپارچه بمانی

گفتی تو تــُـرک نباش تا ایران یکپارچه بماند ... گفتی تو زبانت هم تــُـرکی نباشد و به آن آذری گفتی که تاریخش فقط 90 سال است و اینگونه خواستی تاریخی برای من بسازی که هویتم ، تاریخم، اصالتم را فراموش کنم... گفتی بگو من هم آریاییم تا دیگر هر آن چه که به فکرت میرسید را انجام داده باشی ... تــُزک خر راه انداختی که شاید مردم آزربایجان دیگر نگویند تــُـرک هستند ... زبانم را ممنوع کردی تا شاید زبانم از یادم برود ... بیشترین هزینه در فراگیری زبان فارسی را در آزربایجان راه انداختی تا شاید دیگر ترکی صحبت نکنم ... دیگر نگویم تــُـرکم ...

تو در مدرسه به زبان مادریت شعر خواندی و جایزه گرفتی و من به دلیل صحبت به زبان مادریم حکم اخراج

تو تنها به این دلیل که می­توانستی زبان مادریت را حرف بزنی با سواد بودی و من با اینکه در هفت سالگی دومین زبان را آموخته بودم بی­سواد و کودن!

تو برای گسترش زبان مادریت کتاب، مدرسه، رادیو، تلویزیون، مجله، نشریه و بودجه داشتی و من به دلیل زبان مادریم تحقیر، تهدید و تنبیه.

برای تو به جهت رونق زبان مادریت در کشورهای بە دردنخورستان پول نفت دادند و برای من به جهت برپایی شب شعر ترکی در زیرزمین خانه­ام من را به .... بردی

اما هنوز هویتم را نباخته ام ... شاید باشند کسانی که برای منافعشان تاریخشان را فراموش کرده باشند ... اما من هستم و میگویم " هارای هارای من تورکم"