باشگاه فوتبال تراکتورسازی تبریز

تراکتورسازی

نام کامل باشگاه	باشگاه فوتبال تراکتورسازی تبریز
لقب(ها)	تراختور[۱] گرگ‌های سرخ (آل قوردلار)[۲] تراکتورسازان[۳]
تاریخ تأسیس	۱۳۴۹[۴]
نام ورزشگاه	یادگار امام تبریز (گنجایش: ۶۶٬۸۳۳ نفر[۵])
مالک	کارخانه تراکتورسازی تبریز[۶][۷]
مدیرعامل	حمید زینی‌زاده[۸]
سرمربی	مجید جلالی[۹]
لیگ	جام خلیج فارس
۹۲–۱۳۹۱	۲وم
آدرس اینترنتی	www.tractor-club.com
افتخارات	نایب‌قهرمانی لیگ برتر (۲) نایب‌قهرمانی جام حذفی (۲)
لباس اول لباس دوم
فصل جاری

باشگاه فوتبال تراکتورسازی تبریز که بیشتر با نام تراکتورسازی یا به صورت مخفف تراکتور و در بین ترک ها تیراختور شناخته می‌شود، یک باشگاه فوتبال حرفه‌ای ایرانی است که در سال ۱۳۴۹ شمسی با حمایت کارخانه تراکتورسازی در شهر تبریز بنیان‌گذاری شده و هم اکنون تحت مسئولیت سپاه عاشورا است.^[۶][۷] سپاه عاشورا نقش مهمی در حل مسائل مالی باشگاه تراکتورسازی دارد.^[۱۰] همچنین ۳۰٪ سهام باشگاه متعلق به «مؤسسه مالی و اعتباری کوثر» می‌باشد.^[۱۱][۱۲]علاوه بر این «مؤسسه مهر ایرانیان» وابسته به سپاه پاسداران و شرکت سایپا از دیگر سهامداران و متولیان این باشگاه محسوب می‌شوند.^[۱۳]به همین دلیل تیم تراکتورسازی در رده تیم‌های نظامی لیگ قرار گرفته و قادر به گرفتن بازیکن سرباز شده است.^[۱۴]

تراکتورسازی تبریز تا فصل ۸۱-۱۳۸۰ در سطح اول فوتبال ایران بازی می‌کرد؛ اما در پایان آن فصل به دسته پایین‌تر سقوط کرد و پس از ۸ سال تلاش ناموفق برای صعود، سرانجام در سال ۱۳۸۸ دوباره به لیگ برتر فوتبال ایران راه یافت.^[۱۵]

این تیم پس از صعود به لیگ برتر، روند رو به رشدی داشته و در پایان فصل‌های ۸۹-۱۳۸۸، ۹۰-۱۳۸۹، ۹۱-۱۳۹۰ و ۹۲-۱۳۹۱ به ترتیب در جایگاه ۷^اُم، ۵^اُم، ۲^وم و ۲^وم ایستاد. تراکتورسازان تبریز موفق شدند با نائب قهرمانی در یازدهمین دوره رقابتهای لیگ برتر فوتبال ایران در سال ۱۳۹۱، جواز حضور در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا را برای نخستین بار کسب کنند.^[۱۶]

در رده‌بندی اعلام‌شده توسط فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال، باشگاه تراکتورسازی، رتبه ۳۹۷ را در بین برترین باشگاه‌های فوتبال دنیا در ماه مارس ۲۰۱۳ کسب کرده است.^[۱۷] همچنین در رده‌بندی اعلام‌شده توسط این فدراسیون، تراکتورسازی، رتبه ۲۲۷ را در بین برترین تیم‌های قاره آسیا در قرن بیست‌ویکم به دست آورده است.^[۱۸]

تاریخچه

پیش از انقلاب

تیم فوتبال تراکتورسازی-جام تخت جمشید ۱۳۵۴

.

تراکتورسازی در سال ۱۳۵۴ به جام تخت جمشید صعود کرد. آنان در جام تخت جمشید ۱۳۵۴ شرکت کردند و در میان ۱۶ تیم، در جایگاه شانزدهم ایستاده، به دستهٔ پایین‌تر سقوط کردند. پس از یک سال دوری از سطح اول لیگ فوتبال ایران، آنان در جام تخت جمشید ۱۳۵۶ شرکت کرده و جایگاه پنجم را کسب کردند. در این دوران، سرمربی تراکتورسازی حسین فکری بود و بازیکنانی چون پرویز مظلومی، عباس کارگر و ابراهیم کیان‌طهماسبی در این تیم بازی می‌کردند.^[۱] تراکتورسازی در جام تخت جمشید ۱۳۵۷ هم حاضر بود و تا پیش از تعطیلی مسابقات به دلیل وقوع انقلاب ۱۳۵۷، در جایگاه نهم جدول بودند.^[۱۹] این باشگاه در جام حذفی ۱۳۵۶ -که اولین دوره جام حذفی بود- نیز به فینال راه یافت؛ اما در بازی پایانی، نتیجه را به ملوان بندرانزلی باخته و نایب‌قهرمان شد. در این سال‌ها ماشین‌سازی نیز به عنوان تیمی از شهر تبریز و قدرتی موازی با تراکتورسازی در فوتبال ایران حاضر بود.^[۱]

دهه ۱۳۶۰

احد شیخ لاری؛ کاپیتان دهه شصت و هفتاد تیم فوتبال تراکتورسازی.

در دهه ۱۳۶۰ به دلیل وقوع جنگ ایران و عراق، لیگ فوتبال ایران تعطیل بود و تنها جام‌های استانی برگزار می‌شد و تراکتورسازی در لیگ فوتبال تبریز بازی می‌کرد. در سال ۱۳۶۵، منتخب تبریز متشکل از بازیکنان تراکتورسازی و ماشین‌سازی به فینال لیگ استانی قدس راه یافت، ولی از تیم استان اصفهان شکست خورد و دوم شد. در این دهه بازیکنانی مانند احد شیخ لاری، حسین قوی‌فکر، غلامرضا باغ‌آبادی و امیر داداش‌ضیایی بازیکنان برجسته تراکتورسازی بودند که در تیم ملی فوتبال ایران نیز بازی کردند. در سالیان پایانی این دهه، واسیلی گوجا مربی اهل رومانی به تراکتورسازی آمد.^[۱]

دهه ۱۳۷۰ و آغاز دهه ۱۳۸۰

واسیلی گوجا، تیم‌های پایه تراکتورسازی را زیر نظر گرفت و به کارهای بنیانی پرداخت. تراکتورسازی متحول شد و دوران موفقی را گذراند.^[۱][۲۰] آنان در لیگ آزادگان ۱۳۷۱ در گروه یک بالاتر از استقلال و کشاورز اول شدند، اما در پلی‌آف با باخت به پاس تهران، به مقام سوم رسیدند.^[۲۱] در این تیم که بهترین نتیجه تاریخ تراکتورسازی در لیگ را به دست‌آورد؛ احد شیخ لاری بعنوان کاپیتان تیم،کریم باقری، سیروس دین‌محمدی وحسین خطیبی حضور داشتند.^[۱]اسماعیل حلالی و علی باغمیشه نیز از آن تیم به تیم ملی فوتبال ایران راه یافتند. تراکتورسازی در سال ۱۳۷۳ با باخت به بهمن در جام حذفی، برای بار دوم در این جام دوم شد. با رفتن بازیکنان کلیدی از تیم، دوران افت باشگاه آغاز شد. محمدحسین ضیایی، جای گوجا را گرفت و بازیکن–مربی تیم شد. باشگاه در لیگ آزادگان ۱۳۷۹، آخر می‌شود ولی با این وجود سال بعد به حکم فدراسیون فوتبال ایران در لیگ حرفه‌ای تازه‌تاسیس شرکت می‏‎کند. آنان در لیگ برتر فوتبال ایران ‎۸۰-۸۱ با مربیگری رضا وطنخواه و محمود یاوری باز هم در لیگ آخر شدند و این بار به دسته پایین‌تر سقوط کردند.^[۱]

دوران دسته اول: ۱۳۸۱-۱۳۸۸

تراکتورسازی هفت فصل را در لیگ دسته اول فوتبال ایران سپری کرد، و نتوانست به جام خلیج فارس صعود کند. تراکتورسازی در این هفت سال تنها یک بار پلی‌آف رسید، و با باخت به شیرین‌فراز کرمانشاه فرصت صعود را از دست داد. در این سالیان ارنست میدندروپ ، فرشاد پیوس، احد شیخ لاری از مربیان باشگاه بودند. سرانجام تراکتورسازی در فصل ۸۸-۸۷ و با مربی گری فراز کمالوند به لیگ برتر صعود کرد.^[۱]

هواداران

هواداران تراکتورسازی در ورزشگاه آزادی در روز بازی با استقلال.

تراکتورسازی پرتماشاگرترین تیم لیگ برتر در فصل‌های ۸۸-۱۳۸۷ و ۹۰-۱۳۸۹ و ۹۱-۱۳۹۰ است.^{[۲۲][۲۳][۲۴][۲۵]} به گفتهٔ مدیر باشگاه تراکتورسازی این تیم در سال ۱۳۸۹ حدود ۴۸۲ هزار هوادار رسمی داشته که چندین برابر هوادران ثبت‌شدهٔ رئال مادرید، یکی از باشگاه‌های پرطرفدار دنیا، است.^[۲۶] این باشگاه پیشتر تعداد تماشاگر ثابتی در ورزشگاه و هوادارانی در داخل تبریز داشت؛^[۲۰] اما اکنون هواداری از این تیم به سراسر آذربایجان و برخی شهرهای دیگر ایران و جمهوری آذربایجان^[۲۷] رسوخ کرده‎است به گونه‌ای که در چندین بازی در چارچوب لیگ برتر استادیوم‌های استانهای البرز، قزوین، قم و گیلان نیز در برخی بازی‌ها پذیرای هواداران پرتعداد تراکتورسازی بوده‌اند^[۲۸][۲۰]، مشخصا هواداران تراکتوری پس از راهیابی به لیگ برتر در سال ۸۸ حضور پرشماری در استادیوم آزادی تهران و در برابر سرخابی‌های این شهر داشته‌اند به طوری که هواداران این تیم در برخی‌ بازی‌ها در استادیوم آزادی و در برابر پرسپولیس و استقلال بیش از هواداران تیم میزبان بوده است. این شرایط، نسبت به دوران قبلی حضور تراکتورسازی در سطح اول فوتبال ایران فرق دارد.

«پرشورها» لقبی است که پس از انتخاب هواداران تراکتورسازی به عنوان «پرشورترین هواداران ایران» در برنامه نود به آن‌ها داده شد و اینک در بیشتر شهرها و محافل ورزشی کشور با این لقب خوانده می‌شوند.^{[۲۹][۳۰][۳۱]} برخی‌، شیوهٔ تشویق هواداران این باشگاه را با هواداران فوتبال در شرق آسیا مقایسه می‌کنند.^[۳۲]

تونی، سرمربی پرتغالی پیشین این تیم که سابقه بازی و مربی‌گری در بنفیکا را دارد، در مورد هواداران این باشگاه گفته‌است: «در ۳۴ سال بازی و مربی‌گری در تیم‌های مختلف چنین استقبالی را از یک تیم ندیده بودم. تماشاگران تبریزی در هر بازی و یا سر تمرین طوری در ورزشگاه حضور می‌یابند که انگار آن روز را برای تیم جشن گرفته‌اند. من در بنفیکا هم چنین هواداران پرشوری ندیده بودم.»^[۳۳][۳۴]

«لوئیس میا»، سرمربی اسپانیایی تیم الجزیره امارات نیز که سابقه بازی در باشگاه‌های رئال مادرید و بارسلونا را دارد، در نشست خبری پس از بازی رفت با تراکتورسازی در لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱۳، در مورد هواداران تراکتورسازی چنین گفته‌است: «شگفت‌زده شدم. چنین انتظاری نداشتم. هواداران یار دوازدهم تراکتورسازی بودند. در اسپانیا هم تماشاگران زیادی می‌آیند؛ اما اینقدر سر و صدا نمی‌کنند و هیجان ندارند. به خاطر تماشاگران با تعصب به تیم تراکتورسازی تبریک می‌گویم.»^[۳۵]

مسئولان باشگاه تراکتورسازی، برای تکریم و قدردانی از هواداران این باشگاه، شماره پیراهن ۱۲ را به هواداران تراکتورسازی واگذار کرده‌اند.^[۳۶]

تراکتورسازی و مسایل قومیتی

با اینکه تراکتورسازی تنها یک باشگاه ورزشی است، اما امروزه برای هوادران این تیم در ایران جذابیتی فراتر از این دارد و به پدیده‎ای اجتماعی و ناسیونالیستی بدل شده‎است؛^[۲۰][۳۷] درصد بالایی از طرفداران، چندان به بازی فوتبال و نتایج‌اش کار ندارند و به دنبال یک تجمع بی‌خطر هستند تا وجود خود را ابراز کنند، بگونه‌ای که برخی از هواداران تراکتورسازی رابطه خود و آذربایجان را با باشگاه فوتبال بارسلونا و کاتالونیا مقایسه می‌کنند؛^{[۲۰][۳۸][۳۹]} عده‌ای این مقایسه را منتسب به گروهای تجزیه طلب و پان ترک می‌داند.^[۳۱]حمیدرضا صدر در این باره می‌گوید: «اتفاق خوبی که شاهد آن هستیم، شور و هیجانی است که طرفداران تیم تراکتور سازی تبریز نسبت به تیم شهر خودشان نشان می‌دهند. این وسط فقط فوتبال نیست که این میزان از علاقه را برانگیخته‌است. مسائل قومی و زبانی باعث به وجود آمدن نوعی دوستی بین هواداران و باشگاه تراکتورسازی شده که به زعم من رخداد خوشایندی برای فوتبال ایران است.»^[۴۰]

علاوه بر این، بازی‏‎های این تیم به طور ضمنی صحنه استفاده برخی از گروههای قوم گرا و پانترک شده است.^[۳۷] این حرکات عمدتاً شامل سردادن شعارها و بردن پارچه‏‏ نوشته‎‏هایی قوم گرایانه بوده و در مواقعی هم مضامینی در حمایت از کشور‌های ترکیه و جمهوری آذربایجان داشته است.^[۳۷][۴۱]، این رویکردها در مواردی از طرف محافل ورزشی، سیاسی و بخشی از خود مردم آذربایجان مورد انتقاد قرار گرفته اند، این موضوع نمودهای سیاسی هم داشته‎ و در میان مسئولان سیاسی حکومت ایران حساسیت ایجاد کرده‎است.^[۴۲] این فعالیت‌ها به پان‌ترکیست‎ها نسبت داده‎ می‏‏شود.^[۳۱] حتی شماری از هواداران تراکتورسازی در مقاطعی، شعار «خلیج ع-ر-ب-ی» سر داده‌اند.^[۴۳][۴۴] واکنش‌های حکومت به اینگونه مسائل در میان هواداران تراکتورسازی، به دستگیری،^[۴۱][۴۲] درگیری میان ماموران امنیتی و شعاردهندگان،^[۴۱][۴۵] جمع برخی پارچه‏‏‎نوشته‎‏ها از ورشگاه و برخی پوسترهای تراکتورسازی از چاپخانه‌ها^[۴۵] انجامیده‎‏است. ^[۴۲]. ^[۴۵]

زنان هوادار تراکتورسازی

هواداران زن تراکتور در تپه‌های اطراف ورزشگاه.

زن هوادار تراکتورسازی-بازی الجزیره-تراکتورسازی.

در دیدار دو تیم تراکتورسازی و پرسپولیس، از دور برگشت رقابتهای لیگ نهم، تعدادی از بانوان تبریزی، با حضور در استادیوم، خواهان ورود به ورزشگاه جهت تماشای بازی شدند. این هواداران، با مشاهده جلوگیری نیروهای امنیتی از ورود آنها به ورزشگاه، با رفتن به تپه‌های مشرف به زمین چمن، به تماشای بازی پرداختند.^[۴۶] برای اولین بار پس از انقلاب و در جریان لیگ قهرمانان آسیا، تعدادی از هواداران زن تراکتورسازی با حضور در ورزشگاه‌های امارات و قطر به حمایت از تیمشان پرداختند.

تراکتورسازی و دریاچه ارومیه

هواداران این تیم همچنین در طی چند بازی شعارهایی درباره خشک شدن دریاچه ارومیه سر داده و عده‌ای از آنان با پرچمهای این تیم در ساحل دریاچه حاضر شده‌اند.^[۴۷][۴۸]

نمادها و شعارها

تراکتورسازی در بین هوادارانش به «تیراختور» معروف است.^[۱] برخی نیز این تیم را «گرگهای سرخ » (به ترکی آذربایجانی: آل قوردلار)‏ می‌نامند.^[۲]

«داغلاری سؤکر تیراختور» (به فارسی: با معنی تحت الفظی تراکتور کوهها را خرد می کند)، یکی از محبوبترین شعارهای دهه ۷۰ در میان هوادارن تراکتورسازی بود. در دوره جدید حضور تیم، شعارهایی مانند «یاشاسین آذربایجان» (به فارسی: زنده باد آذربایجان) و «آذربایجان دیاریمیز، تیراختور افتخاریمیز» (به فارسی: آذربایجان سرزمین ما و تراکتور مایه مباهات ماست) استفاده می شوند. هواداران این تیم گاهی در زمان گل خوردن شعار « عیبی یوخ، عیبی یوخ» (به فارسی: مهم نیست) سر می دهند.^[۲۰]

ورزشگاه خانگی

نمایی از ورزشگاه یادگار امام تبریز.

تراکتورسازی، تا پیش از سال ۱۳۸۷، بیشتر بازی‌های خانگی خود را در ورزشگاه قدیمی تختی تبریز (معروف به باغشمال) برگزار می‌کرد. ورزشگاه باغشمال با گنجایش ۲۵،۰۰۰ نفر تا پیش از بهره‌برداری از ورزشگاه یادگار امام تبریز، به عنوان ورزشگاه اصلی فوتبال تبریز به حساب می‌آمد.^[۴۹]

باشگاه تراکتورسازی، دارای یک ورزشگاه اختصاصی ۱۰،۰۰۰ نفری به نام ورزشگاه شهید باکری، واقع در کنار کارخانجات تراکتورسازی است. از جمله امکانات این ورزشگاه می‌توان به استخر، سونا، سالن بدن‌سازی، سالن سرپوشیده و چند زمین چمن اشاره کرد.^[۵۰]

باشگاه تراکتورسازی، پیش از صعود به لیگ برتر،‌ بازی‌های خانگی خود را در لیگ آزادگان ۸۸-۸۷ در این استادیوم برگزار می‌کرد؛ اما پس از صعود به لیگ برتر، بازی‌های خانگی خود را در ورزشگاه یادگار امام تبریز انجام می‌دهد.^[۵۱]

هم اکنون باشگاه تراکتورسازی، بازی‌های خانگی رسمی خود را در ورزشگاه یادگار امام تبریز انجام می‌دهد. این استادیوم، دومین ورزشگاه بزرگ ایران بوده و دقیقا ۶۶٬۸۳۳ صندلی در آن نصب شده است.^[۵۲] این ورزشگاه یکی از ۱۴ مکان ورزشی دهکده المپیک تبریز به‌شمار می‌رود.^[۵۳]

بلیط فروشی

در تاریخ ورزش ایران، برای نخستین بار طرح استفاده از بلیط الکترونیکی برای تسهیل در خرید بلیط برای هواداران تراکتورسازی، به اجرا درآمد. ^[۵۴] با این وجود مشکلاتی در اجرای این طرح وجود داشته‌است. ^[۵۵] تراکتورسازی اولین باشگاه در سطح ایران است که توانسته بلیط فروشی را طبق استاندارد کنفدراسیون فوتبال آسیا بدست بگیرد، گفتنی است بلیط فروشی سایر باشگاه‌ها از طریق هیأت فوتبال استان‌ها انجام می‌گیرد.^[۵۶]

پخش زنده

بازی‌های رسمی این باشگاه در لیگ برتر، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا از شبکه استانی سهند، به طور زنده پخش می‌شود. امکان مشاهده اینترنتی بازی‌های این تیم از طریق وبگاه شبکه سهند و شبکه گوناز نیز وجود دارد. برخی از بازی‌های حساس تراکتورسازی از شبکه‌های دیجیتال ورزش و شما نیز پخش زنده می‌شوند. افزون بر این بازی‌های مهم تراکتورسازی با باشگاه‌های استقلال، پرسپولیس و سپاهان به صورت زنده از شبکه سراسری سوم سیما، شبکه جهانی جام جم و شبکه جهانی سحر نیز پخش می‌گردد.^[۵۷][۵۸]

سرود رسمی

تاکنون آهنگ‌ها و مارش‌های زیادی مربوط به این تیم ساخته و خوانده شده‌است. اما این باشگاه با همکاری صدا و سیمای آذربایجان شرقی در روز ۲۱ خرداد ماه ۱۳۹۱ و طی جشنی که به مناسبت آسیایی شدن تراکتور برگزار شده بود از سرود رسمی این باشگاه که توسط اسفندیار قره باغی اجرا شد، رونمایی کرد.^[۵۹]

• بارگذاری سرود رسمی (mp3)

هماوردان

بازی‌های تراکتورسازی در برابر تیمهای پرسپولیس و استقلال تهران پس از صعود مجدد به لیگ برتر در سال ۸۸ پرییننده و حساس بوده اند؛ هواداران تراکتوری حضوری پرشمار در استادیوم آزادی تهران و در برابر سرخابی‌ها و در مواردی بیش از هواداران تیم تهرانی داشته‌اند. ^[۶۰][۶۱] حاصل کار این تیم در فصول نهم تا یازدهم لیگ برتر و در برابر استقلال، کسب سه تساوی و دو برد و یک باخت بوده‌است که دو برد متوالی در لیگهای دهم و یازدهم در استادیوم آزادی به دست آمده‌اند. در چارچوب یک بازی از هفته هجدهم لیگ دهم، تراکتورسازی موفق شد با گل کرار جاسم، پرسپولیس را پس از ۱۷ سال شکست دهد. ^[۶۲]خداداد افشاریان داور میدان، این رقابت را سخت ترین بازی عمرش دانست. کرار، ستاره آن فصل تراکتورسازی در این بازی به دلیل نواخنن سیلی به گوش محسن خانبان کمک داور بازی اخراج شد. ^[۶۳] اولین برد تراکتور در برابر پرسپولیس و در استادیوم آزادی، در هفته پانزدهم لیگ یازدهم به دست آمده‌است. تراکتورسازی با احتساب بازی برگشت لیگ دهم در هفته هجدهم، پنج برد متوالی شامل یک برد چهار بر یک در هفته سی‌ و دوم در لیگ یازدهم برابر پرسپولیس به دست آورده است.^[۶۴]

بازیکنان

بازیکنان کنونی

مهدی کیانی؛ بازیکن تراکتورسازی.

همچنین ببینید: باشگاه فوتبال تراکتورسازی تبریز در فصل ۹۳–۱۳۹۲

مطابق با آیین نامه نقل و انتقالات لیگ برتر در فصل ۹۳–۱۳۹۲، باشگاه‌های لیگ برتری مجاز به استفاده از ۲۱ بازیکن بزرگسال، ۶ بازیکن زیر ۲۳ سال، ۵ بازیکن زیر ۲۱ سال و ۳ بازیکن زیر ۱۹ سال می‌باشند. در این میان هر تیم می‌تواند از ۴ بازیکن خارجی، شامل حداقل یک بازیکن آسیایی، استفاده کند.

فهرست بازیکنان باشگاه فوتبال تراکتورسازی در فصل ۹۳–۱۳۹۲ به شرح زیر است:^{[۶۵][۶۶][۶۷]}

شماره نقش بازیکن ۱ دروازه‌بان حامد لک ۲ مدافع محمد ایران‌پوریان ۳ مدافع حبیب گردانی ۴ مدافع فرشید طالبی ۶ هافبک مهدی کیانی ۷ هافبک مهدی کریمیان ۸ هافبک علی کریمی ۹ مهاجم جواد کاظمیان ۱۰ مهاجم سعید دقیقی ۱۱ مهاجم کریم انصاری‌فرد ۱۳ مهاجم مسعود ابراهیم‌زاده ۱۴ مهاجم محمد ابراهیمی ۱۵ مدافع محسن حسینی ۱۶ مدافع شهریار شیروند ۱۷ هافبک مارکو باسارا ۱۸ هافبک میثم بائو

شماره نقش بازیکن ۲۰ مدافع محمد نصرتی 21 مهاجم محسن دلیر ۲۲ دروازه‌بان داود نوشی صوفیانی ۲۳ مدافع محسن ربیع‌خواه ۲۶ هافبک محمد عبادزاده ۲۷ مهاجم فرشاد احمدزاده ۲۹ مدافع نوید خوش‌هوا ۳۱ هافبک ابراهیم عابدنژاد ۳۲ مدافع علی طالبی ۳۴ مدافع میلاد فخرالدینی ۳۵ مهاجم پیمان بابایی ۳۷ مدافع فیروز پاشاپور ۳۸ مدافع مسعود باغ‌آبادی ۴۰ دروازه‌بان محمدعلی رمضانیان ۸۸ مدافع مرتضی اسدی

فهرست آخرین نقل‌وانتقالات

نقل‌وانتقالات باشگاه تراکتورسازی در فصل ۹۳–۱۳۹۲ به شرح زیر است:

ورود: شماره. پست بازیکن دروازه‌بان حامد لک (از صبا)[۶۸] مهاجم محسن دلیر (از گسترش فولاد)[۶۹] هافبک میثم بائو (از استقلال)[۷۰] مهاجم سعید دقیقی (از سایپا)[۷۱] هافبک علی کریمی (از پرسپولیس)[۷۲] دروازه‌بان داود نوشی (از گسترش فولاد)[۷۳] دفاع محسن ربیع‌خواه (از پاس)[۷۴] دفاع شهریار شیروند (از گسترش فولاد)[۷۵] دفاع فرشید طالبی (از سپاهان)[۷۶] مهاجم کریم انصاری‌فرد (از پرسپولیس)[۷۷] هافبک مارکو باسارا (بازیکن آزاد)[۷۸]

خروج: شماره. پست بازیکن ۵ هافبک قاسم دهنوی (به پرسپولیس)[۷۹] ۳ هافبک فردین عابدینی (به استقلال)[۸۰] ۱۲ دروازه‌بان مهدی ثابتی (به سایپا)[۸۱] ۲۳ مهاجم سیدصالحی (به پرسپولیس)[۸۲] ۴۰ دروازه‌بان عقیل اعتمادی (به ؟)[۸۳] ۱ دروازه‌بان محسن فروزان (به گسترش فولاد)[۸۴] ۱۶ دفاع مصطفی اکرامی (به ذوب‌آهن)[۸۵] ۲۱ مهاجم جاناتان (بازیکن آزاد)[۸۶] ۱۷ هافبک علیرضا جلیلی (بازیکن آزاد)[۸۷] ۱۰ مهاجم فلاویو لوپز (بازیکن آزاد)[۸۸] ۱۸ مهاجم گیلسون سوآرز (بازیکن آزاد)[۸۹]

بازیکنان مشهور

مسئولین کنونی

کادر فنی کنونی

مجید جلالی، سرمربی کنونی باشگاه تراکتورسازی.

سمت	نام
سرمربی	مجید جلالی
دستیار	فرهاد پورغلامی[۹۰]
دستیار	غلامرضا باغ‌آبادی
دستیار	کاظم محمودی[۹۱]
دستیار	مجتبی خورشیدی[۹۲]
دستیار	علیرضا پژمان[۹۳]
مربی دروازه‌بان‌ها	مصطفی سفال‌منش
سرپرست	حسن آذرنیا
پزشک	فریدون مولایی[۹۴]
روان‌شناس	صبحی[۹۵]

مدیران کنونی

تاریخچه حضور مسئولین در باشگاه

مربیان

در لیست زیر مربیان تراکتور از سال ۱۳۴۹ تا کنون آورده شده‌است.

نام ملیت سال محمد بیاتی ۱۳۴۹–۱۳۵۴ حسین فکری ۱۳۵۴–۱۳۵۷ هدایت مهابادپور ۱۳۶۷–۱۳۶۹ واسیلی گوجا ۱۳۶۹–۱۳۷۶ محمدحسین ضیایی ۱۳۷۶–۱۳۷۷ بوریس تیبیلوف ۱۳۷۷ فیروز کریمی ۱۳۷۷–۱۳۷۸ ستار نوبری ۱۳۷۸ محمدحسین ضیایی ۱۳۷۸–۱۳۷۹ رضا وطن خواه ۱۳۷۹–۱۳۸۰ ستار نوبری ۱۳۸۰ محمود یاوری ۱۳۸۰–۱۳۸۱

نام ملیت سال احد شیخ‌لاری ۱۳۸۱–۱۳۸۲ واسیلی گوجا ۱۳۸۲ حمید علی دوست ۱۳۸۲–۱۳۸۳ محمدحسین ضیایی ۱۳۸۳ ارنست میدندروپ ۱۳۸۳–۱۳۸۴ فرشاد پیوس ۱۳۸۴–۱۳۸۶ احد شیخ‌لاری ۱۳۸۶–۱۳۸۷ فراز کمالوند ۱۳۸۷–۱۳۹۰ امیر قلعه نویی ۱۳۹۰–۱۳۹۱ تونی اولیویرا ۱۳۹۱–۱۳۹۲ حسن آذرنیا (موقت) ۱۳۹۲ مجید جلالی ۱۳۹۲–

مدیران

در لیست زیر مدیران باشگاه فرهنگی ورزشی تراکتورسازی تبریز از سال ۱۳۴۹ تا کنون آورده شده‌است.

نام ملیت سال کریم پاداش اصل[۹۹] ۱۳۷۱–۱۳۶۸ داریوش سرخوش ۱۳۸۱–۱۳۸۰ خسرو عبدالله‌زاده ۱۳۸۳–۱۳۸۱ اکبر گهرخانی ۱۳۸۴–۱۳۸۳ اکبر فیاض ۱۳۸۵–۱۳۸۴ کریم ملاحی ۱۳۸۶–۱۳۸۵ خسرو عبدالله‌زاده[۱۰۰] ۱۳۸۷–۱۳۸۶ ناصر شفق ۱۳۸۹–۱۳۸۷ محمدحسین جعفری ۱۳۹۲–۱۳۸۹ حمید زینی‌زاده –۱۳۹۲

گلزنان برتر در لیگ برتر ایران

ترتیب	بازیکن	گل ها	فصل ها
۱	محمد ابراهیمی	۲۴	۴
۲	فلاویو لوپز	۲۰	۲
۳	مهدی سیدصالحی	۱۶	۱
۴	کرار جاسم	۱۲	۲
۵	فرهاد خیرخواه	۱۰	۱
۶	علی علی‌زاده	۱۰	۳
۷	احسان حاج صفی	۹	۲
۸	محمد نصرتی	۹	۳
۹	رودریگو توسی	۸	۱
۱۰	فرزاد حاتمی	۸	۲
۱۱	محسن حسینی	۸	۴
۱۲	امیر محبی	۷	۱
۱۳	مسعود ابراهیم زاده	۷	۴
۱۴	مهرداد پولادی	۶	۱
۱۵	جواد کاظمیان	۵	۱
۱۶	سیاوش اکبرپور	۵	۱

عملکرد تیم در فصل ۱۳^ام لیگ برتر ایران

تاریخچه عملکرد تیم در لیگ‌ها و جام‌های داخلی ایران

جدول زیر تاریخچه دستاوردهای تیم فوتبال تراکتورسازی در مسابقات مختلف را نشان می‌دهد:

تاریخچهٔ عملکرد تراکتورسازی در لیگ برتر ایران

افتخارات

• جام حذفی^[۱]
  • نایب ‏قهرمان (۲): ۱۳۵۵، ۱۳۷۴
• لیگ برتر^[۱]
  • نایب ‏قهرمان (۲): ۱۳۹۱، ۱۳۹۲

منابع