جملات وطن پرستانه بابک خرمدین هنگام اعدام

✯☾ جملات وطن پرستانه بابک خرمدین هنگام اعدام✯☾

بابک خرمدین سردار دلیرآزربایجانی بود که بیست و دو سال در برابر استیلای اعراب بر میهن جنگید. او هزارن نفر از اعراب متجاوز را به هلاکت رساند و اقتدار اعراب را لگدکوب کرد.اما سرانجام بابک با نیرنگ افشین سردار خائن ایرانی اسیر شد در سامرا مرکز خلافت عباسی به طرز وحشیانه ای اعدام شد.روز قبل از اعدام،خلیفه با بزرگان دربارش مشورت کرد که چگونه بابک را درشهر بگرداند و به مردم نشان بدهد تا همه بتوانند وی را ببینند. بنا بر نظر یکی از درباریان قرار برآن شد که وی را سوار بر پیلی کرده در شهر بگردانند. پیل را با حنا رنگ کردند و نقش و نگار برآن زدند؛ و بابک را در رختی زنانه و بسیارزننده و تحقیرکننده برآن نشاندند و درشهر به گردش درآوردند.پس ازآن مراسم اعدام بابک با سروصدای بسیار زیاد با حضور شخص خلیفه برفراز سکوی مخصوصی که برای این کار دربیرون شهر تهیه شده بود، برگزار شد.برای آنکه همه‌ی مردم بشنوند که اکنون دژخیم به بابک نزدیک میشود و دقایقی دیگر بابک اعدام خواهد شد، چندین جارچی در اطراف و اکناف با صدای بلند بانگ میزدند نَوَد نَوَد این اسمِ دژخیم بود و همه اورا میشناختند . ابن الجوزی مینویسد که وقتی بابک را برای اعدام بردند خلیفه درکنارش نشست و به او گفت: تو که اینهمه استواری نشان میدادی اکنون خواهیم دید که طاقتت دربرابر مرگ چند است! بابک گفت: خواهید دید.چون یک دست بابک را به شمشیر زدند، بابک با خونی که از بازویش فوران میکرد صورتش را رنگین کرد. خلیفه ازاوپرسید: چرا چنین کردی؟ بابک گفت: وقتی دستهایم را قطع کنند خونهای بدنم خارج میشود و چهره‌ام زرد میشود، و تو خواهی پنداشت که رنگ رویم از ترسِ مرگ زرد شده است. چهره‌ام را خونین کردم تا زردیش دیده نشود .

به این ترتیب دستها و پاهای بابک را بریدند . چون بابک برزمین درغلتید، خلیفه دستور داد شکمش را بدرد…. پس از ساعاتی که این حالت بربابک گذشت، دستور داد سرش را از تن جدا کند.

پس ازآن چوبه‌ی داری در میدان شهر سامرا افراشتند و جنازه بابک را بردار زدند، و سرش را خلیفه به خراسان فرستاد .آخرین گفتار بابک (به نوشته کتاب حماسه بابک اثر نادعلی همدانی) چنین بوده است :تو ای معتصم خیال مکن که با کشتن من فریاد استقلال طلبی آزربایجانیها را خاموش خواهی کرد من لرزه ای بر ارکان حکومت عرب انداخته ام که دیر یا زود آن را سرنگون خواهد نمود . تو اکنون که مرا تکه تکه میکنی هزاران بابک در شمال و شرق و غرب آزربایجان ظهور خواهد کرد و قدرت پوشالی شما پاسداران جهل و ستم را از میان بر خواهد داشت ! این را بدان که آزربایجانی هرگز زیر بار زور و ستم نخواهد رفت و سلطه بیگانگان را تحمل نخواهد کرد من درسی به جوانان آزربایجان داده ام که هرگز آنرا فراموش نخواهند کرد .من مردانگی و درس مبارزه را به جوانان آزربایجان آموختم و هم اکنون که جلاد تو شمشیرش را برای بریدن دست و پاهای من تیز میکند صدها آزربایجانی با خون بجوش آمده آماده طغیان هستند بابکهایی هستندکه هنوز مبارزه میکند و صدها بابک دیگر آماده اند تا مردانه برخیزند و میهن گرامی را از دست متجاوزان و یوغ اعراب بدوی و مردم فریب برهانند.

قلعه بابک خرمدین

ملت تــورک آزربـایـجـان اینگونه به بزرگان خود ارج میدهد

سالروز تولد آتا بابک در سالهای گذشته در قلعه او در کلیبر

هر ساله تورکها از سرتاسر آزربایجان به عشق بابک خرمدین سختی راه را به جان میخرند تا خود را به بالای قلعه بابک برسانند تا عشق و ارادت خود را به بابک نشان دهند..

تکیه بر عناصر فرهنگی خاص آزربایجان بیش از هر چیز دیگری در تجمع قلعه بابک به چشم می خورد.

بابک خرمدین

بابک
نگاره‌ای منسوب به بابک
زادروز	نامشخص کلیبر(بلال آباد)[۱]
درگذشت	۶ صفر ۲۲۳ (قمری) ۷ ژانویه ۸۳۸ (میلادی)[۲] کنیسه بابک
علت مرگ	بریده شدن دست و پاهایش
آرامگاه	ندارد
ملیت	ایرانی[۳][۴][۵]
نام‌های دیگر	حسن
شناخته‌شده برای	مبارزه برضد اشغالگری اعراب پس از حملهٔ اعراب به ایران
فهرست[نمایش]
شهر خانگی	بلال آباد
لقب	خرمدین
جنبش	رهبر انقلابی جنبش سرخ جامگان
مخالفان	۲ خلیفه عباسی: مامون و معتصم و سرداران سپاه خلافت
دین	خرمیه و مزدک
والدین	مادر: ماه‌رو[۲][۶] پدر: عبدالله یا عامر بن عبدالله یا عامر بن احد[۷]
گفتاورد	«یک روز شاهی به از 40 سال بردگی... مهم نیست که زنده مانم یا بمیرم، هر جا که من باشم یا از من یاد شود، من آنجا پادشاهم.»[۸]

بابک خرمدین (مرگ ۶ صفر ۲۲۳ (قمری)/۷ ژانویه ۸۳۸ (میلادی)^[۲])رهبر اصلی شورشیان ایرانی خرمدین است که بعد از مرگ ابومسلم بر خلافت عباسی شوریدند. خرمدینان مرگ ابومسلم را انکار کردند و معتقد بودند که ابومسلم بازخواهد گشت تا عدالت را در جهان برقرار نماید.^[۳] واقعه‌ای مانند قیام بابک نشان داد که آذربایجانی‌ها ادامه دهندهٔ حس اجداد ایرانی خود هستند. در دوران خلافت عباسیان شمال آذربایجان کانون شورش طولانی مدت و خطرناک علیه خلافت بود که توسط بابک خرمدین رهبری می‌شده‌است و بر شمال غرب ایران تاثیر گذاشت و بیش از ۲۰ سال - از ۲۰۱ ه. ق/۸۱۶-۸۱۷ م تا ۲۲۲ ه. ق /۸۳۷ م - طول کشید. از نگاه باسورث این شورش قطعاً پایه‌های دینی داشته ولی ممکن است که پایه‌های سیاسی-اجتماعی نیز داشته باشد. شورش او به روشنی از حس ضد عربی ایرانیان در آذربایجان بهره می‌برده‌است.^[۹] تعداد نیروهای لشکر بابک را در ابولمعالی ۱۰۰ هزار نفر^[۲][۱۰]، در تنبیه الاشراف مسعودی ۲۰۰ هزار نفر^[۲]، در تاریخ بغدادی ۳۰۰ هزار نفر^[۱۰]یا بیشمار^[۲] و در تبصرة العوام بیشمار ذکر کرده‌اند^[۲] که بی شک مبالغه آمیز است ولی حداقل دلالت بر بزرگ بودن آن دارد.^[۲][۱۰]